Het was 2014 en ik dacht; “Dat zou mij toch niet meer overkomen?!”. Hier zat ik dan als 44 jaar jonge moeder met klachten die mij iets te veel deden herinneren aan mijn burn-out in 1999. Was dit dan een Mama Burnout?
Dolgelukkig
Het jaar daarvoor had ik mijn man leren kennen. Mijn bedrijf was succesvol in het begeleiden van ambitieuze missiegedreven vrouwen middels coachingen, trainingen en lezingen in binnen- en buitenland en ik had een volle agenda. Mijn geluk kon niet op toen deze prins ineens in mijn leven was verschenen. Toen ik ook nog zwanger bleek waren we dolgelukkig.
Natuurlijk ging ik, net als zo veel moeders, gewoon weer werken. Er was echter meer veranderd dan ik me van te voren had kunnen inbeelden. Als jonge moeder met een eigen bedrijf en een nieuwe relatie was het zoeken naar de balans tussen mijn ambitie en zorg voor mijn gezin.
Binnen het eerste jaar ontstonden er allerlei klachten die mij iets te bekend voorkwamen uit mijn burnout ervaring in 1999. Wat was hier aan de hand?
Diverse klachten
Ik had mijn ervaringen maar hoe was dat nou bij andere moeders. Ik ben dat gaan onderzoeken en kwam al snel tot de conclusie dat de impact van het krijgen van een kind, zwaar wordt onderschat en de capaciteit van een moeder enorm overschat. “Het hoort er toch gewoon bij” was de meest gehoorde uitspraak tijdens dit onderzoek.
Het is normaal om:
- ‘s nachts geen oog dicht te doen terwijl er al lang geen nachtvoeding meer nodig is?
- niet meer te kunnen bedenken wat belangrijk of prioriteit is?
- geen energie meer over te hebben voor je partner?
- bij de kleinste dingen vol in de emotie te schieten?
- niets meer te kunnen onthouden?
- gevoelens te ervaren die veel lijken op depressiviteit?
- geleefd te worden en lichamelijk, emotioneel en mentaal achteruit te gaan?
- regelmatig verkouden te zijn?
- niet eens meer te weten wat je 5 minuten geleden gedaan had of ging doen?
Zo kan ik nog meer klachten van moeders opnoemen die ze als ‘normaal’ zijn gaan bestempelen. Natuurlijk gaat het hierbij om de nuances en gradaties in de diversiteit van moeders en hun ervaringen.
Burnout terugval voorkomen
Zelf ben ik er niet trots op dat mijn 40+ lichaam toch echt meer tijd nodig had om te herstellen dan menig 20+ moeder in mijn onderzoek. Gelukkig had ik al de nodige ervaring met dit soort klachten en een toolbox aan mogelijkheden om te herstellen. Maar dan nog had ook ik andere mensen nodig, waar mijn brein en/of mijn lijf het lieten afweten.
Het heeft me echter weer doen inzien hoe wij vrouwen onze eigen capaciteit ook vaak overschatten en oprecht vinden dat we het maar allemaal moeten aankunnen. Uit mijn onderzoek, op zowel wetenschappelijk, psychologisch, medisch, spiritueel als energetisch niveau, heeft wel doen uitwijzen dat er meer kapot gaat dan ons lief is.
Veel moeders vallen misschien niet in de eerste paar jaar uit, maar dan alsnog jaren later tijdens de puberteit van hun kind of wanneer ze zelf in de overgang gaan. En als ik dan een uitgebreide anamnese afneem hoor weer steevast: “Ja, maar dat heb ik al jaren! Dat hoort er toch gewoon bij?!” Niet dus!
Wanneer kreeg jij de burnout?
Hoe heb jij die periode net na de geboorte van je kind(eren) ervaren? Sta je er achteraf bekeken nog steeds zo in als toen? Zou je weer dezelfde keuzes maken?
Reageer hieronder en deel jouw ervaring met andere moeders.
Bianca Meijsen
0 Reacties